Kinaumagahan ay pumasok na ako, bakas pa din sa aking mukha ang galos na mula sa maling pagtingin ko kay Jona. Napansin ito kaagad ng aking mga kaklase, ngunit hindi nila nahalatang hindi kami magkasabay ni Jona na amin nang nakaugalian. Dahil sa mga ilang subjects na may "seating arrangements" hindi ko maiwasang makatabi kay Jona (magkasunod ang letra ng aming apelyido). Walang batian, batid sa kanyang mga kilos at galaw ang pagkaasiwa. Wala naman dapat akong ipag-sorry dahil una, ako ang biktima ng kamao. Tahimik talaga kami maghapon at walang pansinan, sa aking sarili ay parang nalagasan ako ng isang kaibigan.
Dahil sa nangyari gulo, muling nanumbalik ang "kakaibang" pagkalinga sa akin ni manang Monica. Kinabukasan kasi nang ihatid pa ako mismo sa aming boarding house ay si manang din mismo ang naglinis ng aking mga sugat. Galit man kaming sinalubong ng bunganga ni manang ay hindi iyon naging hadlang sa pagbalik ng aking pagtingin sa kanya. Isang linggo mula nang simulan ko kasing limutin ang aming nakaraan, mula nang maging close kami ni Jona ay pilit kong nilimot na si manang Monica. Pero sadyang ang tadhana ay hindi doon nakatugma, eto ngayon at nabaligtad na nga ang aking akala.
"ikaw bata ka! kung saan-saan ka kasi sumasama!" bungad pa ni manang Monica.
"maganda landlady mo ha, kaso mukhang masungit! haha!" wika naman ni Estong.
Pinili ko ang alam kong tama, hindi ko ginalaw si Jona. Nangibabaw sa aking sarili ang pagiging kaibigan, nakuntento ako sa kanyang mga yakap at nag-iisang halik. Sa tindi ng aking kalibugan ay naging kakaiba sa akin si Jona, nakita ko na ang kanyang puwit, nakita ko na siyang nakapanty, naramdaman ko na ang kanyang mga suso, ngunit hindi ito naging dahilan upang siya ay aking pagnasahan.
"good morning Bogart..." bati sa akin ni Jona kinabukasan at nakayakap pa din siya.
Ibig-sabihhin nito ay alam niya ang kanyang ginawa kagabi. Alam niya na siya ay humalik at yumakap sa akin.
"good morning Jona..." balik ko naman.
"hindi ba nakakahiya kay manang dito ako nakitulog? hihi!" tanong niya sa akin.
Kapwa kami naidlip ni misis maging ang aming supling bago pa man lumubog ang araw. Sa pagod siguro namin sa byahe kung hindi pa tumunog ang doorbell namin ay hindi kami magigising.
"babe, may tao..." mahinang wika ni Angel.
Lumabas ako ng aming kwarto, tumungo ako sa aming pinto. Sinilip ko kung sino ang taong nais pumasok sa aming unit. Sila Regina at Vanessa ang nakatayo doon. Binuksan ko ito at sila'y pinapasok, una pa lang ay kakaibang ngiti na ang aking nasalubong.
"hi kuya! nakatulog yata kayo?" wika ni Regina.
Hindi ko kaagad nasagot ang bati niya, sapagka't sa kanyang mukha maging kay Vanessa ay tila pinipigilan ang kanilang mga tawa. Napakunot ang aking noo dahil sa kanilang reaksyon, nagtataka ako kung bakit at siguro hindi na din nila matiis.
Huling hapon namin noon sa Canyon Cove, bagay na aming sinulit dahil matatagalan pa siguro itong maulit. Babad kung babad talaga kami sa tubig, wala nito sa Maynila kaya kailangang magpakasawa. Paglubog ng araw ay naroon pa din kami sa ibabaw ng dagat, masasayang mga biruan ang aming ipinakita sa isa't isa, pagkakaibigang siguro'y wala nang hihigit pa. Siguro kung walang nagyaya na maghapunan na ay wala ni isa ang balak umahon pa.
"tara tara na guys!" paanyaya ng aking asawa.
Sa pangalawang pagkakataon kami ay naghapunan, tila para sa akin ay isang malakihang pagtitipon. Pinagmasdan ko ang bawat isa, lalo na ang mga babae naming kasama. Batid sa kanilang mga mukha ang tuwa at saya, isang bagay na aking maitatala sa aking talambuhay.
