“Pwede ko bang masolo tong kasama mo Rhea? Type ko siya sis at ang laki ng bukol sa harap niya ha. Hihihi.” Malandi niyang sabi kay Rhea na halos ipagduldulan na ang kanyang katawan sa akin dahil nakadikit siya ng todo sa aking tagiliran. At may signal mula sa aking ulo sa baba na may laban yatang mangyayari.
“Tumahimik ka Joan, wag mong idadamay sa kalandian mo tong bestfriend ko. Matino ito, take note, matino.” Sagot ni Rhea sa kanya pero sa akin nakatingin na parang nagwa-warning na oopppsss, malandi yan. Talo ka diyan.
I know, kasi ba naman protective sa akin si Rhea. Kinikilatis niya ang mga babaeng napapalapit sa akin, ayaw daw niyang masaktan ako ulit dahil mahina daw ako pag ako ang nasasaktan. Ewan ko nga ba parang mas lalake pa yata ang kaibigan ko pagdating sa mga bagay na may kinalaman sa sakit.
Kapag siya kasi ang nasaktan dalawa hanggang limang araw naka move-on na siya. Kahit nga sa pisikal na karamdaman ganun din eh. Kapag nagkakasakit ako talagang nagkakasakit ako, binibeybi ko daw kasi ang sakit ko samantalang siya kahit may sakit siya sige pa rin. Pumapasok pa rin sa trabaho. Katwiran niya mawawala din yan. Sayang naman ang araw kung papipigil ka lamang sa konteng sakit nayan.
“Halika na dito Weng at may ipapakilala pa ako sayo.” Sabay hiklas sa akin na halos masubsob pa ako sa lakas ng kangyang pagkakahila.
“Siya si Vivian bagong kasama ko sa trabaho, mabait yan at mahinhin.” Isang dalagang pilipina na kung iyong kikilatisin ay mahinhin nga base sa mga kilos at galaw ng kanyang katawan. A modern Maria Clara, well, hindi sa pananamit dahil okay naman ang mga suot niya. Kaya lang ay talagang pino siyang kumilos at halata kong siya ang gusto ni Rhea na makasama ko. Hindi na masama dahil maganda naman talaga si Vivian, sixy pa at ang lambot ng kanyang palad ng magkamay kami.
So, sa medaling salita, si Vivian nga ang naging kasama ko ng araw na iyon halos ayaw ko din naman siyang hiwalayan dahil attracted din naman ako sa beauty niya.
Pagkatapos ng hapunan ay nagkantahan ang grupo sa videoke. Niyaya ko naman sa aplaya si Vivian dahil halata kong ayaw niya ng maingay. Naupo kami sa buhangin na may halos isang piye na distansya sa isat-isa.
“Ilang taon ka na Vivian?” pambabasag ko sa katahimikan namin.
“19.” Tipid niyang sagot sa akin.
“May boyfriend ka na ba?” Muli kong tanong sa kanya na ang intension ko ay para lang may mapag-usapan kami hindi sa gusto ko siyang maging girlfriend. Tingin ko kasi boring maging gf to dahil mayado siyang tahimik at parang oa naman sa
No comments:
Post a Comment