“Wala pa eh, parang ayaw pa kasi ng parents ko. Mabuti nga pinayagan nila akong sumama ngayon dito.” Sagot naman niya, atleast may kaunting explanation na.
“Teka diba kasama mo sa trabaho si Rhea, pero nineteen ka pa lang.” naguluhan kasi ako sa kanya sa kwenta ko kasi ay nag-aaral pa lang siya.
“Oo, Computer Secretarial lang kasi ang kinuha ko bale two years lang yon. Secretary ako sa DA.” Well, kaya naman pala.
Kung saan-saan pa napunta ang usapan namin. Masarap naman pala siyang kausap, gabi ng mamalayan kong parang tumahimik na yata ang gupo at parang paisa-isang kanta na lang ang naririnig ko sa cottage. Malamig na rin ang panahon kaya sinubukan kong dumikit kay Vivian at umakbay sa kanya. To my surprise na hindi siya pumalag o tumanggi. Ni hindi ko nga nakitaan ng kahit bahagyang reaksyon ng pagkabigla o pagtutol man lang.
Dumikit din siya sa akin. Giniginaw lang pala at siguro nakadama siya ng comfort mula sa akbay ko. Ako yong taong hindi nagte-take advantage pero itinulak ko ang swerte ko. Kinabig ko ang kanyang ulo paharap sa akin para mahalikan ko siya sa labi.
Napakasarap halikan ang mabango at malambot niyang mga labi. Nakatikom noong una kaya ginagad ko at ng lumaon ay ibinuka na rin niya ang labi niya. Magaling siyang humalik at parang eksperto sa larangang ito. Pinapasok pa niya ang dila niya sa loob at sinusungkal-sungkal niya ang dila ko.
Nakipagsipsipan ako ng dila sa kanya habang marahan kong hinihimas ang kanyang tagiliran paakyat sa kanyang punong dibdib. Itinulak niya ako ng mahina kayat tinanong ko siya kung bakit. Lipat daw kami sa isang bakanteng cottage. Dali-dali akong tumayo hila siya sa kamay at naghanap kami ng bakanteng cottage.
Agad naman akong nakahanap at muli ay niyakap ko siyang pahila sa loob this time ay talagang lubusan ng wala akong madamang pagtutol mula sa kanya. Hinubaran ko siya ng damit at lumitaw ang maputi at seksing katawan niya. Katamtamang laki ng suso na kahit natatakpan ng bra ay tiyak na masarap masahin at susuhin.
Iyon na ang huling sandali na kami ay nagkasama ni Arlene dahil pagkaraan lamang ng tatlong araw ay nanirahan na sa Maynila ang kanyang buong pamilya. Biglaan daw sabi ng kapitbahay nila. Kung ano ang dahilan ay hindi ko na rin inalam. Masakit kasi sa part ko dahil hindi man lang siya nagpaalam kahit nakuha ko man lang sana ang address o contact number niya. Pero wala basta biglaan daw at emergency. Okay, fine. Nag-focus ako sa pag-aaral at nawalan ako ng ganang makipagrelasyon. “sus, minsan ka lang nasaktan ayaw mo na. kasama sa pakikipagrelasyon ang masaktan ka.” Ito ang sabi sa akin ni Rhea. So siguro hindi ko lang muna iintindihin ang relasyon. Darating din tayo jan.
Maraming babaeng nakaaligid sa akin pero hindi ko muna ito binigyan ng halaga. Alam ko namang gusto ko rin pero ayaw ko na munang masaktan, atleast not now naman. six? Araw- araw, si Miss Mary Palm. Hahaha, laman ng imagination ko si Arlene. Siguro dahil ni walang nangyari sa aming dalawa. Yon sanang huli ang kaso magdamag silang nagkwentuhan ni Rhea at hindi ako makaporma ng gabing iyon. Asar nga ako sa betfriend ko noon eh. Pero tapos na yon, ano pa nga ba di pangarapin ko na lang muna si Arlene.
Chapter II: Ang Mahinhin at Ang Malandi
“Hello, ano ba Weng, susunduin mo ba ako o ako na ang susundo sayo? Kanina pa kita hinihintay ah. Nasaan ka na ba?” Sunud-sunod na talak sa akin ni Rhea. May gimik daw kasi sila at kailangan niya ng escort at ako ang napagdidiskitahan niya. Laging ganun kami bestfriend nga kasi.
Pauwi pa lang ako galing trabaho. Isa akong supervisor sa sa isang Construction firm na nag-ooperate sa Isabela at Cagayan. Naka-assign ako sa Quarry para mamonitor daw ang takbo ng business. Bali hawak ko ang aggregates and concrete products. Next month daw madadagdag sa responsibility ko ang motorpool. Okay naman ang sweldo at masaya ako sa trabaho ko. Natututo akong mag-operate ng heavy equipment gaya ng back hoe at loader. Si Rhea naman ay clerk sa Munisipyo at magbestfriend pa rin kami.
“Heto na, malapit na ako. Bakit ba atat na atat ka jan eh puro sosyalan lang namang walang kawawaan ang mga gagawin niyo doon. Tapos puro pa plastikan ang mangyayari.” Sagot ko naman sa kanya. Naasar ako minsan pero sinasamahan ko rin naman siya. Hindi ko siya matiis eh.
Alas-dos na ng hapon ng masundo ko si Rhea sa kanila. Agad niya akong tinalakan pagkakita niya sa akin. “Bakit ba napakatagal mo. Kapag tayo naiwan ng sasakyan makikita mo.” Out of town daw kasi ang gimik nila sa isang beach sa Dinadiawan.
“Narito na nga ako o, diba? Tara na at baka maiwan pa tayo.” Hila ko na lamang sa kanya para hindi na tumagal pa ang usapan. Minsan kasi nauuwi sa mahabang sagutan ang usapan namin na nagdudulot ng tampuhan. Tampuhan na kung minsan ay nauuwi sa dalawa hanggang tatlong araw na hindi nagpapansinan. Buti na nga lang at matibay din ang pagiging magkaibigan namin at hindi namin matiis ang isat-isa.
Tatlong oras na biyahe at narating din namin ang destinasyon. Wow, white beach at maganda ang place at malinis dahil wala kang makikitang kahit isang piraso ng basura at iilang cottages lang ang nakatayo sa paligid. Walang building at masarap ang hangin dahil maraming puno sa paligid at nasa malapit lang ang bundok ng sierra madre. All-in-all, paradise ng masasabi.